Şimdi, böyle huzurlu, dertsizmiş gibi, kusursuzmuş gibi, mükemmelmiş gibi duran ev fotoğrafları koyunca, sanıyorlar ki burası paralel evren.
Hayır ve katiyen değil elbette.
Düşünüyorumda:
Sen kalk;
4 küsür milyardır var olan dünya da denk geldiğin döneme bak!
Savaş var,
Pandemi var,
Ekonomik kriz var,
Yoksulluk had safhada,
Göç desen almış başını gitmiş,
Doğa bitmiş,
Hayvanların çoğu tükenmiş,
Yeraltı, yerüstü ne kaynak varsa yok olmaya yüz tutmuş,
En önemlisi İNSAN kalabilen ne kadar azalmış.
Kimsenin kimseye güveni kalmadığı gibi, kendinden başka kimseye faydası olmayan bir nesil varmış.
"Bir dakika inecek var" desen, nereye gidecen?
"Geççek, geççek" desen ömrümüz yeter mi görmeye sahiden?
Kek var CANIM yersen!
Emel
Artık güzel şeylerin de olacağına inanmak istiyorum. Bekleyerek geçmiyor bazı şeyler. O yüzden yaşarken umutlanmak istiyorum..
YanıtlaSilBen iflah olmaz bir iyimserim ve inanın çok anlık karamsar duygular beynimi meşgul etse de, inanıyorum ki güzel günlere az kaldı.
SilBeni anlattınız :) . Kendim için bile şu anki duruma bakınca dünyaya geç geldik diyorum bazen ama aslında üzüldüğüm gencler, oğlum. Biz en azından büyürken iyimserlık vardı ve bu kadar olumsuz uyaran bombardımanından, adaletsizlikten uzaktık. Umut etme şansımız vardı. Gençlik eşitssizlik, adaletsizlik çemberinde hayal edemiyor bileGenç dediğin hayal kurar, amaç edinir, umut dolu olur. En üzüldüğüm şey ise şu anki gençlerin bu hisleri hiç yaşayamaması.
YanıtlaSil