Pazartesi, Şubat 25, 2019

KUM KOLEKSİYONCUSU











Yıllardır, yazın gittiğim her deniz kenarından, kumsaldan küçük bir kavanoz kum getiririm.
Uzun zamandır, onları daha düzenli nasıl saklayabilirim diye düşünüp, vakitsizlikten ertelediğim için, kar tatilini fırsat bildim.
Küçük kavanozlar aldım ve üzerine getirdiğim yerlerin adını, tarihini yazdım (edding beyaz ,ince uç, cam kalemi)
Sonra, güzelce sıralayıp rafa kaldırdım.

Çok enteresan, kum deyip geçmeyin.
Hepsinin dokusu, kokusu ve rengi değişik.
Farklı karakterli, farklı kişilikli gibiler. 
Biri yumuşak, biri sert. 
Biri daha ince, biri kalın. 
Biri açık renk,  bir diğeri koyu.
Sert rüzgarlar, sert dalgalar, sert iklimler görmüşler, ufalanmış, küçülmüşler ama yok olmamışlar. Aksine, tek tek bakınca pırıl pırıl parlıyorlar ışığı görünce.
Farklılıkları onları güzel kılan ve hatırlattıkları o güzel anlar hayata değer katan.

Mutlu haftalar!

Emel













16 yorum:

  1. Çok ilginç ben taş toplarım ilk defa kum duydum. Önümüzdeki hafta Sicilya'ya gideceğim kumları I torbaya koyayim. Teşekkürler Emel. Sevgiyle Kalın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İyi yolculuklar ve çok güzel insanlar, anılar, kumlar, taşlar biriktirmenizi dilerim.
      Teşekkür ederim mesajınız için ayrıca.

      Sil
  2. Yıllar önce yurt dışında yaşayan bir koleksiyonere kum göndermişliğim vardır :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. memleketimizin kumu bile koleksiyon değerinde:) taşı, toprağı nasıl altın olmasın.

      Sil
  3. biz insanlar şu kum taneleri kadar bile olamıyoruz.. farklıyı bize benzesin diye törpülüyor, rendeliyoruz, karşı duranı tu kaka ilan ediyoruz...
    ve evet kum kavanozları ne güzel fikir olmuş... bulundukları rafa neşe katmışlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Keşke farklılıklarımızla bir bütün olsak değil mi? Ayrıştırmadan, ötekileştirmeden. Işığı görünce parlayan kumlar gibi, sert koşullarda birlik, yürek olsak.

      Sil
  4. Ne anılar saklıyordur hafızasında her bir kum tanesi. Harika bir koleksiyon olmuş, mutluluk versin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. evet, mesela çocukluğum en güzel yılları yalova çiflikköy de geçti.Oradan aldığım kumu kokladığımda o zamanlara geri dönmek paha biçilmez. Teşekkür ederim.

      Sil
  5. harika bir fikir bu, insan yan yana dizip bakana kadar aralarındaki o nüansı da fark etmez..oysa sadece anıları değil, kendileri de farklı..Bayıldım, kıskandım, ben de başlayacağım hemen ben de ben de..:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hiç biri birbirinin aynı değil. Aynı bizler gibiler:) Bazen avucuma alıp, sıkıp gazetenin üzerine akıtıyorum. Çocukken kum tepeleri yapardık deniz kenarında. O his bende ki.

      Sil
  6. Kum dersin ama bak işte sen "kum" dememişsin, hatıra demişsin, güzel anlar demişsin, anlamlarıyla birlikte saklamışsın güzelce..
    Helal sana Emel :) Bir de o memleketin kumuna hafiften kalbim çarptı :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Esencim, ah yalova diyorum her zaman. Anacığım gittiğinden beri gelemedim, gelmek çok zor:( ama havalar düzelsin, gidip bir havasını solumam içime çekmem lazım. Seni de görürüm belki.

      Sil
    2. Ne güzel olur Emel, inşallah canım.. Küsme sakın Yalova'ya e mi canım benim..

      Sil