Ev yapımı Fıstık Ezmesi / Homemade Peanut Butter

1978-79 senesi, teyzem Amerika'dan tatile geldiğinde, kavanoz-kavanoz fıstık ezmesi getirdi. O zamanlar Türkiye'de yok ya da var biz bilmiyoruz.
Şimdi marketlerde satılan formunda, aynı sarı kapaklı kavanoz içinde.
Daha kokusunu aldığım anda, baygınlık hissi ve mide bulantısı ile bulunduğum noktadan çok uzaklara kaçtığımı hatırlıyorum. Ünal -benden iki yaş büyük abim- bana kızdığı zaman ya da beni kızdıracağı zaman, mutfaktan kavanozu kapıp gelir, burnuma dayar, çektiğim acıyı ve kıvranma halimi görünce, muradına erer, annemin terliğini sırtına yiyince tabana kuvvet kaçardı. Bende kurtulurdum bu işkenceden ama bulantı hissime engel olamazdım.
O zamandan bu yana, fıstık ezmesi ile aram hiç olmadı. Nedendir bilmiyorum, ne fıstığı, ne de ezmesini yiyemiyorum ben. Hatta daha ilerisi, kokusuna tahammülüm yok. Alp'te bana benzemiş, o da nedeni bilinmez bir şekilde, daha fıstık ezmesi lafını duyduğu an, ağız-burun hareketlerine başlıyor.
Gel gelelim, bizim evde, fıstık ezmesi için "yatıya bile gidecek" biri var!
Mete.
Üniversitede basketbol takımında oynarken, enerji versin diye kavanoz-kavanoz yermiş.
Sonra uçuğa iyi geldiğini fark etmiş-ne zaman direnci düşse uçuk çıkar dudağında- fıstık ezmesi yediği zamanlarda enerjisini hep koruduğuna inanmış ve o gün bugündür, severek, bayılarak yer.
Velhasıl, marketlerde satılanlar gittikçe "daha pahalı" gelmeye başladı gözüme, her gidişimde zamlanmış olarak almaktan sıkıldım ve "ben bunu evde yaparım" diye bir-iki deneme ile işe giriştim.
İlk denememde içine çok az şeker ve tuz da koydum ama ııı-ıııh! Piyasada satılan iki markada da ya şeker ya tuz var. Ben koymamayı tercih ettim ikincide.
Mis gibi, halis-muhlis fıstık ezmesi oldu.
Alp yemedi tabi, yemez ama reklamını yapmış, videoya çekmiş. Marka adına da, EMELO! demiş. Etiket yapmış kavanoz üzerine! sloganı da "anne eli değmiş, evde yapılmış EMELO fıstık ezmesi."
Hadi bakalım buyrun,
Pek yakında "seri üretime" geçersem şaşırmayın:)